Derde Kerstdag

Vandaag is het derde Kerstdag. Vorig jaar was het op deze dag in ieder geval derde Kerstdag. Toen hadden we drie dagen, waarvan ik er twee met veel plezier aan een heel dik boek wijdde. Een echte stille kerst waar ik met weemoed aan terugdenk.


Vandaag is het derde Kerstdag en ik heb gewerkt. Ik had m'n dag niet beter kunnen besteden. Vorig jaar zat ik in de bioscoop. Met twee vreemde vrouwen. Wat een andere tijd was dat. Ik kan het me nog herinneren alsof het gisteren was en toch is er zo'n enorme afstand. Er is ook veel gebeurd. Teveel om op te noemen. Dat ga ik dus ook niet doen, want ik ben niet van plan om mijn blog nieuw leven in te blazen.

Vandaag is het derde Kerstdag en om de één of andere reden voel ik toch de behoefte om weer iets te typen. Geen idee waarom. Er valt eigenlijk niet zoveel meer te zeggen. Het voelt wel lekker om weer eens te schrijven. Dat is veel te lang geleden. Goede voornemens voor volgend jaar zijn er... vooral veel schrijven. Maar of het er ook van komen gaat.

Vandaag is het derde Kerstdag en alles is hetzelfde. Er is zoveel gebeurd en zoveel veranderd en toch is alles uiteindelijk heel erg hetzelfde gebleven. Misschien ben ik veranderd. Ik zou het niet weten. Je bent denk ik zelf de laatste die dat opmerkt. Gelukkig maar.

Vandaag is het 27 december. Een dag als alle anderen. Ik heb gewerkt en om mij heen hebben mensen geleefd. En morgen doen we het met z'n allen nog een keertje over. En toch voel ik vandaag de behoefte om even te schrijven. Een klein stukje maar. Nietszeggend en onzinnig. Onnodig en ongeïnspireerd. Maar toch even een paar woorden op een blog waar het al zo lang stil is. En hierna ook gewoon weer stil zal zijn. Ik heb er over gedacht om ze op te heffen. Maar iets weerhoudt me daar nog van. Zelfs al kom ik er eigenlijk nooit meer en begint het langzamerhand op een soort ruïne te lijken van wat het vroeger was. Als het ooit iets geweest is natuurlijk.


Vandaag is het derde Kerstdag.