Chicklit (1)

Het ondenkbare is gebeurd: ik heb chicklit gelezen! Ik ga nog wel uitleggen waarom ik dat gelezen heb en wat ik dan precies gelezen heb, want dat is allemaal reuze interessant. Maar eerst een kleine verhandeling over het fenomeen chicklit.

Anders dan de naam doet vermoeden gaat het hierbij niet om literatuur voor kippen, maar is het een 'kunstvorm' die zich specifiek richt op vrouwen. Oorspronkelijk was de naam een beetje denigrerend, maar tegenwoordig wordt de terminologie juist omarmt. Daarmee is het ook een beetje een formule geworden voor romans met een bepaald soort onderwerp en setting. De formule gaat (meestal) als volgt:

Jonge, succesvolle happy single vrouw, met een grote schoenencollectie waar er altijd meer bij kunnen en goedgevulde kledingkast met allerhande accesoires waar er ook altijd meer bij kunnen, is toch niet zo heel erg happy, want een man zou best prettig zijn, maar dat zijn over het algemeen nogal ongevoelige eikels die liever voor de snelle wip gaan en terwijl de biologische klok begint te tikken is de (niet meer zo heel erg happy) happy single eigenlijk op zoek naar de prins op het witte paard die haar schoenenmanie respecteert en alles is waarvan zij ooit gedroomd heeft.

Dat is zo ongeveer in één (beetje lange) zin, waar het om draait. Komt dat verhaal je bekend voor en heb je toch nooit een chicklit-roman gelezen: dan heb je waarschijnlijk wel eens Sex & The City gezien. Dat is namelijk audiovisuele chicklit. Het boek wat ik gelezen heb (en waar ik later meer over zal vertellen) is trouwens stukken beter dan wat er in deze serie wordt voorgeschoteld, maar we kunnen er rustig vanuit gaan dat de Nobelprijs voor de Literatuur nooit naar Candace Bushnell, Sophie Kinsella of Lauren Weisberger zal gaan.

Dat maakt het nog niet per definitie slecht. Over definitie gesproken... voor boekhandelaren blijkt het nog helemaal niet altijd makkelijk om chicklit als zodanig te identificeren. In de boekhandel waar ik werk hebben we er bijvoorbeeld een speciale kast voor. Dat is niet omdat we bang zijn dat de andere boeken besmet raken als er chicklit tussenstaat. Dat is omdat dit genre nou eenmaal een bepaald publiek aantrekt wat vrijwel alleen maar in dat specifieke genre geïnteresseerd is. We maken het makkelijk voor ze. Om diezelfde reden hebben we bijvoorbeeld een speciale kast met fantasy, terwijl het net zo goed tussen de spanning zou kunnen staan. Maar je hebt nou eenmaal fantasy-fans en die kopen bijna alleen maar fantasy.
Toch valt het niet altijd mee om te bepalen wat nou chicklit is. Zo heeft er tijdenlang het boek Gejaagd Door De Wind in die kast gestaan. Daar had ik zelf wel wat moeite mee, want ik vind dat dus een klassieker (ik heb de geweldige film uiteraard op dvd), maar het is wel een erg vrouwgeörienteerd boek en hoewel Scarlett volgens mij geen grote schoenencollectie had, ging ze zich toch wel te buiten aan extravangante jurken. Maar wat er dan weer niet staat, zijn de titels van Heleen van Royen. Dat vind ik namelijk ook wel weer heel erg nogal chicklit en mijn persoonlijke gedachtegang is dat het bovendien zo slecht geschreven is, dat het eigenlijk niet in dezelfde kastenwand thuishoort waar grootheden als Philip Roth, Gabriel Garcia Marquez, J.M. Coetzee en John Irving met de ruggetjes naar de klanten staan.
De streekromans zetten we overigens ook bij de chicklit, maar dat is natuurlijk wel omdat ze anders de andere boeken zouden kunnen besmetten ;-)

Ik dwaal af. Ik schreef dus dat chicklit niet per definitie slecht hoeft te zijn. Er wordt hele leuke en goede chicklit geschreven en als het een behoefte dient heb ik er toch al weinig problemen mee. Bridget Jones' Diary is bijvoorbeeld heel erg leuk (de mannelijke variant daarop bestaat ook en heet natuurlijk Adrian Mole, maar is eveneens geschreven door een vrouw), hoewel ik daarbij volledig op de films afga.

Tijdens het schrijven van mijn boek heb ik me dikwijls afgevraagd: Ben ik chicklit aan het schrijven? Of misschien een mannelijke tegenhanger? Die is nooit helemaal van de grond gekomen, waardoor het genre niet eenduidig genoemd wordt in termen als ladlit, cocklit of hunklit, maar er zijn wel voorbeelden van. Een stuitende variant is bijvoorbeeld Alleen Maar Nette Mensen van Robert Vuijsje. Die zou daar wat mij betreft rustig in vallen. Maar als mannen lekker makkelijke literatuur willen, dan zijn ze toch eerder geneigd om iets spannends te kopen. De Maand van het Spannende Boek is niet voor niets in juni, want veel mannen lezen seizoensgebonden ... als ze op vakantie zijn en dan is het vrijwel altijd iets spannends als David Baldacci, Michael Robotham, Stephen King of Harlan Coben. En de laatste tijd natuurlijk ook Stieg Larsson.

Maar goed, ik dwaal weer af. Ik stelde mezelf dus geregeld de vraag: ben ik stiekem chicklit aan het schrijven of iets wat daarop lijkt? Na het lezen van mijn eerste echte boek uit die categorie kan ik dat met een duidelijk 'nee' beantwoorden, want:
1. Jack is een totaal niet happy single, heeft geen schoenentik en zoekt niet naar een prinses op het witte paard.
2. Er wordt veel te weinig (lees: niet) geneukt.
3. Jack is niet succesvol (hoewel hij wel weer een succesvolle vrouw tegenkomt die voldoet aan de eisen voor een vrouw in een chicklitroman en er zelfs iets van in haar boekenkast heeft staan).
4. Het is veel te depri, wat resulteert in ...
5. Er is eigenlijk geen happy end.

Je zou bijna denken dat ik daar blij mee ben, maar dat is niet zo. Na zo'n boek gelezen te hebben denk ik: Ik snap waarom dit verkoopt, want het is eigenlijk best wel leuk. Om daarna gelijk te denken: shit, ik had beter chicklit kunnen schrijven, want:
1. Daar valt goed geld mee te verdienen.
2. Waardoor ik de schoenencollectie van een vrouw kan subsidiëren.
3. Die heel succesvol blijkt te zijn, waardoor dat eigenlijk niet eens hoeft.
4. Waardoor ik weer meteen terug kan naar het schrijven van depriboeken,
5. Die weliswaar niet verkopen maar dat maakt niet uit, want ik wordt toch onderhouden.
6. Waardoor ik automatisch niet meer (un)happy single ben maar happily attached.

Dit stukje lijkt overigens al aardig op chicklit, want daar komen veel van dit soort rare lijstjes in voor. Dan weet je dat.

Nu de reden waarom ik chicklit heb gelezen en welk boek ik daarvoor heb uitgekozen. Die laatste is eigenlijk vrij simpel. De naam van de mannelijke hoofdpersoon is ...