The trouble with Jack

'Ben jij helemaal gek geworden?'

Het is de eerste zin van hoofdstuk 19. Het heeft eventjes geduurd voordat ik er aan begon, omdat ik niet meer zo goed wist wat ik met het verhaal aan moest. In de loop van de tijd is mijn idee over het verhaal behoorlijk veranderd, waardoor het verhaal zelf natuurlijk ook veranderd. Dat werd dus een beetje een probleem voor mij. Wat moest ik met Jack verder aan? Moet ik het in de oude opzet afmaken of eerst gaan herschrijven en op basis daarvan de laatste, naar verwachting, zes hoofdstukken te schrijven? Ik heb voor de eerste optie gekozen. En dus werd gisteren eindelijk hoofdstuk 19 'geboren'.

Het is het kortste hoofdstuk in het boek geworden. Het bestaat bijna volledig uit dialoog en ik ben er behoorlijk tevreden over. Dat zegt heel wat, want ik ben niet zo heel gauw tevreden met wat ik maak. Als ik sommige hoofdstukken teruglees die op het andere blog te vinden zijn, dan irriteer ik me nog wel eens aan bepaalde passages. Ik maak een mentale aantekening dat ik daar in de nabije toekomst toch echt iets aan moet gaan doen. In het uiteindelijke boek dan, want op de site blijft de eerste versie gewoon staan. Zo zal uiteindelijk het verschil goed zichtbaar worden tussen het begin en het eindproduct. Dat is eigenlijk alleen voor mezelf echt interessant natuurlijk, maar daarvoor is het ook een experiment.

Nu hoofdstuk 19 staat, zullen de volgende hoofdstukken waarschijnlijk makkelijker vorm gaan krijgen. Zelfs al weet ik nu nog niet hoe ik naar het einde toe moet werken dat ik in gedachten heb. En of het verhaal dat gaat toestaan. Want het zal niet voor het eerst zijn dat ik een einde moet laten varen, omdat het verhaal mij een andere kant op stuurt. Wat dat betreft heb ik soms verrassend weinig te zeggen over mijn eigen creatie.

Dat is het probleem met Jack. Hij gaat een beetje zijn eigen leven leiden. En ik kan alleen maar volgen. Maar dat maakt het dan ook wel weer spannend. Want waar gaan we nu eigenlijk naartoe?