Chicklit (2) (slot)

Nu de reden waarom ik chicklit heb gelezen en welk boek ik daarvoor heb uitgekozen. Die laatste is eigenlijk vrij simpel. De naam van de mannelijke hoofdpersoon is namelijk Jack. Op zich niet opzienbarend, het is een veelvoorkomende Engelse naam, maar er was iets wat me intrigeerde.

Elke keer als er een nieuwe Libelle Bookazine uitkomt, kijk ik even welke titel het is. Voor de nitwits onder ons: een Bookazine is een boek, maar dan in de vorm van een tijdschrift, waarbij nog wel redelijk aandacht wordt besteed aan het omslag, maar het binnenwerk saai en op elkaar geklapt is en bovendien gedrukt op iets wat verdacht veel op pleepapier lijkt. Je weet wel, van de gerecyclede soort. Ik heb nooit geprobeerd om m'n reet ermee af te vegen, bang als ik ben om zwarte inktstrepen op m'n billen achter te laten, maar op zich kan het, want voor 2,95 euro is het na het lezen een handige dubbele geldbesparende functie. Je leest een compleet boek en dat zou je op de pot kunnen doen. Elke keer als je uitgekakt bent, scheur je de net gelezen pagina eruit om daar vervolgens je reet mee af te vegen. Dat biedt perspectief.

Maar goed, ik dwaal weer eens af. Een Bookazine dus. Je zou verwachten dat het om boektitels gaat die obscuur zijn en weinig gelezen, maar geregeld zitten er ware literaire juweeltjes tussen om de echte gierigaard alsnog over de streep te trekken eens een goed boek tegen een gering bedrag te lezen. De Zus van Mozart en De Jongen In De Gestreepte Pyjama zijn bijvoorbeeld sterke titels die op deze manier verschenen. Ook het mindere werk, zoals Ik Was Pas Dertien, komt aan bod en voor mij is het dus een mooie gelegenheid om kennis te nemen van genres waar ik anders niet zo gauw iets van zou lezen. Zonde van het geld. Op een bepaald moment, kwam ik dus Heb Mij Lief van Josie Lloyd en Emlyn Rees tegen, waarvan de tekst op de achterkant mij toch wel wat nieuwsgierig maakte:

Dit boek gaat over Jack en Amy. Jack is 27. Hij vindt het heerlijk om single te zijn. Eerdere verliefdheden liepen allemaal op niets uit. Hij houdt hardnekkig vast aan het ideaalbeeld dat hij van kinds af aan van meisjes heeft. Amy is 25, single en wanhopig. Ze is al in geen eeuwen meer een leuke man tegengekomen. Dan, op een feestje in hartje London, lopen Jack en Amy elkaar tegen het lijf. Hun cynische harten vullen zich met hoop. Het onvermijdelijke aantrekken en afstoten kan beginnen.

Op basis van bovenstaande werd me al duidelijk dat deze Jack een tegenhanger van mijn Jack zou moeten zijn. Dat ze werkelijk als dag en nacht van elkaar verschilden, bleek toen ik het boek las. Deze Jack werkt bijna niet. Gaat geregeld uit en scoort dan weer een vrouw, waarvoor hij de volgende dag alle energie zet in het afstoten van deze dame, want het moet natuurlijk wel bij één keer blijven. Hij heeft een relatie gehad, maar de losse flodders zonder emotionele bagage bevallen hem veel beter.

Gaandeweg verandert Jack natuurlijk wel. Hij wordt immers verliefd en dan wordt je anders. Schijnt. De ongevoelige macho gaat een beetje onderuit en glijdt door naar een zachte liefdevolle man. Zoals dat hoort in chicklit. Maar zijn oude leven zorgt toch nog wel voor problemen en hij doet zich veel beter voor dan hij in werkelijkheid is.

Ook daarin verschillen de Jacks. Mijn Jack doet zich helemaal niet beter voor dan hij is. Hij maakt niet bepaald reclame voor zichzelf. Liefde heeft hij wel, maar hij is zo gevoelig dat hij daar niet mee om kan gaan en elke relatie, liefde of vriendschap, automatisch gedoemd is te mislukken.

Verder is er nog de toon. Heb Mij Lief is erg komisch. Dat rauwe cynische zit er inderdaad in en het versterkt bepaalde 'kwaliteiten' van de hoofdpersonen. Vergroot ze uit. Het grappige aan dit boek is dat het door een man en een vrouw in een soortgelijke situatie is geschreven, waarbij de één hoofdstukken vanuit de vrouw schreef en de ander vanuit de man. Frapant is wel, dat de mannelijke hoofdstukken veel leuker zijn en ook stukken beter geschreven dan de vrouwelijke. Dat zou je niet verwachten, maar het is toch echt zo. Met zijn onhebbelijkheden kun je toch redelijk in deze Jack inleven, terwijl dat bij Amy wel iets moeilijker is. En dat ligt niet aan het feit dat ik zelf een man ben, dat heet gewoon karakterontwikkeling.

Het was leuk om een keer chicklit te lezen. Ik moet zeggen dat het helemaal niet slecht was. OK, superdeluxegeweldig was het ook niet, maar toch... helemaal niet slecht. Ik heb even getwijfeld of ik het nu al zou lezen of later, zodat ik er niet door beïnvloed zou worden, maar uiteindelijk koos ik voor nu. Die keuze is puur uit het moment ontstaan. Uit de situatie. Iets anders lezen, is op het moment gewoon wat moeilijk. Ik houd het bij licht vermaak en veel lichter kun je niet gaan dan dit. Daarom heb ik het nu gelezen. Daarom pijnig ik mijn hersenen over wat ik hierna eens zal gaan lezen. Want het houdt me bezig. Het namelijk alweer bijna een jaar geleden. Het is een jaar geleden dat ...