Eigenlijk zou in hoofdstuk 2 wat meer ruimte moeten zijn om Jack's leven te tonen. Gevaar is alleen dat de lezer dan afhaakt, omdat Jack's leven gewoon heel weinig voorstelt. Daarom is in dit hoofdstuk al vrij snel een tweede ontmoeting een feit, want daar gaat het uiteindelijk allemaal om. Na een rustige introductie die nog wel wat van Jack's 'leven' toont, volgt dus een tweede samenzijn voor de hoofdpersonen. Een echte dit keer. Hoewel... Jack is het lijdend voorwerp en de vrouw neemt het heft in handen. De wereldvreemde en contactgestoorde Jack laat zich overmeesteren door de wereldse vrouw die hem bijna als een klein kind verzorgt.
Jack observeert wel. Hij ziet een wereld die niet de zijne is en zoals hij in het vorige hoofdstuk al deed, volgt hij alles wat er in die wereld gebeurt. Als toeschouwer. Zo ziet hij zichzelf. Als toeschouwer van het echte leven. Dat maakt hem op zijn manier weer een interessante persoon. Er is enorme beheersing nodig om te doen wat hij doet. Je zou zeggen dat het makkelijk is om jezelf buiten het leven te plaatsen, maar dat kost toch nog de nodige moeite. Totdat het een tweede natuur wordt. Maar de wereld om je heen kun je natuurlijk nooit helemaal afsluiten. Alleen, wat doe je ermee. Dat is, na het abrupte einde van hoofdstuk 2 de vraag die hij zich eigenlijk in het volgende hoofdstuk begint te stellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten