Veel Nederlandse schrijvers laten hun boeken afspelen in Nederland. En als ze toch een ander land gebruiken, dan komen er eigenlijk altijd wel Nederlanders in voor. De keus voor New York en een stel bijbehorende Amerikanen als personages is dus niet heel logisch. Maar wel verklaarbaar.
Allereerst: de stad. Ik ben er maar één keer geweest. Iets meer dan een week. Toen heb ik natuurlijk alle toeristische dingen gedaan die je doet als je naar een stad als New York gaat. Los daarvan vond ik het een geweldige plek. Een overweldigende plek. Je vergaapt je aan de gebouwen, de straten vol taxi's en de grote reclameborden die echt overal opduiken. Toen ik daar aan gewend was, vielen me vooral de mensen op. Zoveel mensen. De indrukken die ik kreeg, en die zullen niet altijd correct zijn uiteraard, was die van gehaaste personen. New York is vooral werk. Vierentwintig uur per dag, want deze stad slaapt nooit. Mensen gaan naar hun werk of gaan weer naar huis. De New Yorker lijkt niet echt plezier te hebben, maar vooral het leven te ondergaan. Ik kreeg soms het gevoel dat er veel eenzaamheid is. Verborgen in het zicht. Maar nogmaals, dat is mijn indruk. Het is in ieder geval een indruk waar ik mee kon werken.
Allereerst: de stad. Ik ben er maar één keer geweest. Iets meer dan een week. Toen heb ik natuurlijk alle toeristische dingen gedaan die je doet als je naar een stad als New York gaat. Los daarvan vond ik het een geweldige plek. Een overweldigende plek. Je vergaapt je aan de gebouwen, de straten vol taxi's en de grote reclameborden die echt overal opduiken. Toen ik daar aan gewend was, vielen me vooral de mensen op. Zoveel mensen. De indrukken die ik kreeg, en die zullen niet altijd correct zijn uiteraard, was die van gehaaste personen. New York is vooral werk. Vierentwintig uur per dag, want deze stad slaapt nooit. Mensen gaan naar hun werk of gaan weer naar huis. De New Yorker lijkt niet echt plezier te hebben, maar vooral het leven te ondergaan. Ik kreeg soms het gevoel dat er veel eenzaamheid is. Verborgen in het zicht. Maar nogmaals, dat is mijn indruk. Het is in ieder geval een indruk waar ik mee kon werken.
Midden in die hectiek, ligt Central Park, een lap grond van ruim 300 hectare waar vaak een extreme rust heerst. Dat lijkt het natuurlijk al gauw als je net van Times Square afkomt, maar het is er ook echt. Op de achtergrond hoor je nog wel eens het lawaai van auto's, maar die vergeet je zodra je in de aangelegde groene wereld stapt. Ook die tegenstelling vond ik mooi om te bruiken.
Dan: Amerikanen. Er is eigenlijk geen directe reden om Amerikaanse personages te gebruiken. Het had op zich best een Nederlandse man kunnen zijn, maar dat leek me te geforceerd. Dus ik gebruik Amerikanen in hun 'natuurlijke' omgeving. Dat heeft als voordeel dat dit zeer persoonlijke verhaal met enige afstand geschreven kan worden. Dat is nodig voor zelfreflectie en zelfspot.
Dan: Amerikanen. Er is eigenlijk geen directe reden om Amerikaanse personages te gebruiken. Het had op zich best een Nederlandse man kunnen zijn, maar dat leek me te geforceerd. Dus ik gebruik Amerikanen in hun 'natuurlijke' omgeving. Dat heeft als voordeel dat dit zeer persoonlijke verhaal met enige afstand geschreven kan worden. Dat is nodig voor zelfreflectie en zelfspot.
De keuze voor New York en voor de hoofdpersonen, kwam eigenlijk vrij natuurlijk en ontzettend snel. Normaalgesproken laat ik een verhaalidee maanden door mijn hoofd gaan alsof je een glas wijn beweegt om het vocht optimaal te laten ademen. Als de eerste letter op papier staat, dan is er voor mij al een heleboel bekend. In ieder geval een begin en (een mogelijk) einde. Dat ligt nu iets lastiger, want ik ben eigenlijk direct begonnen met schrijven. Voordeel is dat er vrijwel geen research gedaan hoeft te worden. Dat moest bij mijn vorige boek wel en ook het boek dat momenteel in de ijskast staat, vergt het nodige onderzoek doordat het zwaar leunt op de Griekse mythologie. Nu niet. Eigenlijk is er niets wat me tegenhoudt om gewoon te schrijven en te zien waar het verhaal uiteindelijk gaat eindigen. Dus dat doe ik dan maar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten