... dan slecht bedacht

Een mens is zijn eigen inspiratiebron. Veel van wat ik schrijf, komt uit mezelf. Maar de mensen om je heen zijn evengoed een inspiratie. Je leent schrijfstijlen en woorden, vormt een band met wat een ander vertelt (of dat nou fictie is of non-fictie, want uiteindelijk komen beide vormen uit het binnenste van de schrijver) en je werkt door op de gedachten die een andere tekst te levert.

Ik ben zelden zo geraakt als door het boek Landen van Laia Fàbregas. Fictie met een zuiver hart. Harde ingetogen zinnen met een onderliggende broeierigheid die alleen Spanjaarden lijken te bezitten. Dat kan ik dus ook niet lenen, maar ik borduur wel voort op de kracht van de woorden uitkomt en het idee achter het verhaal. Ik zie raakvlakken die er misschien helemaal niet zijn en voel wat ik misschien helemaal niet hoor te voelen. Dat is mooi. Een verhaal betekent voor elk mens weer iets anders.

Momenteel lees ik Pil van Mike Boddé. Het is een cabaretier die oprecht vertelt over de jaren dat hij aan een depressie lijdde. Ook daar herken ik dingen, maar ze zijn wat duidelijker en de aanwezige humor maakt dingen dragelijk die voor mij in het 'echte leven' soms ondragelijk zijn. Dit boek vormt overigens, samen met Mama Tandoori en de columns en blogs die ik lees een soort aanzet voor dat andere boek waar ik inmiddels aan werk en waarvan ik één deel eerder hier gepubliceerd heb. Daar waar ik, ook met een poging tot humor, eerlijk ben over mezelf en de dingen gewoon bij hun naam noem. Het tweede deel, waarin ik sporten met dating sites verbind, is inmiddels al af en ik beleef er de nodige plezier aan. Het is soms best leuk om te lachen om jezelf. Niet altijd, dus ik zal er waarschijnlijk ook niet intensief aan werken, maar op z'n tijd kan ik me er prima mee vermaken.

Niets kun je los zien van iets anders. De dingen die ik in de afgelopen tijd heb meegemaakt en heb gedacht vormen de basis voor dit verhaal en ze wordt gekleurd en vervormt door nieuwe inzichten van mezelf of van anderen. Alles wat je bedenkt is immers al eens door iemand anders bedacht. Niets is echt nieuw meer. Maar iedereen moet het pad voor zichzelf bewandelen. Zelf de antwoorden vinden op de meest onmogelijke vragen. Ik ben nog wel even op weg. Met een rugzak vol boeken om me op een prettige manier door anderen te laten beïnvloeden.