Vriendschap met een Zachte Ziel

Als je het verhaal volgt, dan denk je misschien dat dit een boek is over liefde. Jammer voor jou, helemaal fout. Dit boek gaat over vriendschap. Wat uiteindelijk trouwens ook liefde is, maar dan net ff anders.

De brief die je in hoofdstuk 15 leest, is (zoals meer in dit boek) gebasseerd op eigen materiaal uit mijn leven. Ik mailde dit (in iets andere vorm) vorig jaar naar iemand waarvan ik dacht dat ze een vriendin kon zijn. Er zijn mensen die vriendschappen weigeren. Ik ben zelf van mening dat je er niet genoeg van kunt hebben, maar ik heb er ook niet zo heel veel, dus er is bij mij nog ruimte. Misschien is dat anders als je een heleboel vriendschappen hebt. Misschien worden sommige daarvan dan gewoon wat minder waard. En er zijn natuurlijk verschillende soorten van. Net als dat er verschillende soorten liefde zijn.

De brief was mijn laatste serieuze poging om de vriendschap te redden. Ik ben niet zo van het smeken, maar toen heb ik het wel even gedaan. Zonder succes, want ik heb haar nooit meer gesproken en al een hele tijd niet meer gezien. Ik denk nog wel eens aan haar. Zij vast niet meer aan mij. Ik hoop dat het goed met haar gaat en dat ze uit het leven haalt wat er voor haar inzit. Meer kun je niet doen.

Toen ik laatst de brief weer overlas en besloot dat het best mooi in mijn boek zou passen, dacht ik weer aan die tijd daarna. Hoe ik van slag was dat het me niet gelukt was om een nieuwe vriendschap op te zetten. De dagen die ik doorbracht op de hei in de zon met een notitieboekje werkend aan het verhaal dat nu even stilligt. De hei is een beetje mijn equivalent van Central Park, bedacht ik me laatst. Ik heb er alleen geen vaste dag voor (hoewel het tijdstip wel meestal in de middag ligt, maar dan is het gewoon op z'n warmst). Binnenkort is het weer zo ver. Dan kan het weer, want ik ben niet zoals Jack. Ik ben deze winter één keer op de hei, die bijna in mijn achtertuin ligt, geweest voor een wandeling, maar ik ga er niet heen door weer en wind.

Ik zie mezelf al weer zitten op een bankje met een notitieboekje, terwijl fietsers voorbij razen. Dan ben ik toch eventjes Jack. Een ruwe schets van Jack. Want je schrijft wat je weet en dat blijkt elke keer toch weer.