Net als bij de eerdere hoofdstukken die onderbroken werden door een fragment uit Jack's schriftjes, kunnen ook deze hoofdstukken als een eenheid beschouwd worden. Ze horen bij elkaar in tijd en hebben een gezamenlijke spanningsboog.
Ook hier wordt het tweede deel gedefinieerd door het Zachte Ziel verhaal. Er ontstaat binding. Een relatie in de meest ruwe vorm van het woord. Lynn leert door het lezen van Jack's tekst wat hij onder vriendschap verstaat. Hoe hij daarmee omgaat en hoe hem dat als persoon in het leven zet.
Maar Lynn leert nog meer over hem in het gesprek dat ze hebben. De vergelijking die in dit hoofdstuk getroffen wordt, is er één waar ik trots op ben. Het maakt deel uit van een oorspronkelijke tekst uit mijn eigen 'notitieboekje' (een Worddocument met de roemruchte en zeer originele titel: krabbels.docx). Omdat het hier in gesproken tekst wordt weergegeven, moest ik het hier en daar iets aanpassen om het echter over te laten komen (zie: Say What !?!). Voordeel is dan weer dat je er ook een boek en een gebruiksaanwijzing bij kunt houden. Als een soort onderwijzer laat Jack zijn visie zien op hun onderlinge relatie (nog altijd in ruwe vorm). Het geeft een verhouding aan die nooit meer echt zal veranderen. Zelfs al doen ze allebei nog zo hun best om het anders te laten zijn.
Deze hoofdstukken kunnen als een omslagpunt in het boek beschouwd worden. De kaart en de ontboezeming zetten de onderlinge band opnieuw op. Elke band tussen mensen is altijd in beweging, maar zelden worden ze zo scherp veranderd als hier gebeurt. Maar het kan wel. En het gebeurt ook wel eens.
We werken samen naar een einde. Jack en ik. Nog een paar ontmoetingen en dan het onherroepelijk afscheid. Want een mooie gebonden roman met stofomslag en leeslint kun je best naast een gebruiksaanwijzing in de boekenkast zetten. Maar kom op, wie doet dat serieus?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten