Een gevoel van vervreemding trad de afgelopen dagen op. Vervreemding van mezelf. Omdat ik niet goed wist wat ik er mee aanmoest, besloot ik mezelf op te sluiten en toch vooral te schrijven. Op dit moment heeft dat al geresulteerd in drie hoofdstukken (nummer 14 is al af en staat klaar voor publicatie) en een volgende is, na een douchebeurt en het afscheren van mijn kluizenaarsbaard, ook in de maak vandaag.
Er is van alles wat ik zou kunnen doen. Aan het werk gaan bijvoorbeeld, want dat ligt er genoeg. Feitelijk ken ik helemaal geen echte vrije dagen. Maar ik denk niet dat er vandaag veel ander werk verzet gaat worden. Dus het zal wel op nog meer schrijven aankomen.
En dat loopt in ieder geval wel. Natuurlijk ben ik niet over alles tevreden, maar het kan altijd nog verbeterd worden. Het loopt niet weg. Hoofdstuk 11 vind ik in ieder geval aardig geslaagd. Het 'boodschappenlijstje' zorgt voor een komische noot, maar wie dieper leest, ontdekt ook de eenzaamheid van de hoofdpersoon in zijn manier van winkelen en de artikelen die hij kiest. Zijn benadering van de manier waarop hij een kaart kiest en vervolgens bedenkt wat hij er op wil schrijven, is een indicatie van de wereldvreemdheid en contactgestoordheid die onder de oppervlakte ligt.
Die eigenschappen worden in hoofdstuk 12 verder uitgewerkt, waarin Jack voor de zoveelste keer zal merken dat de wereld niet voor hem gemaakt is en dat hij geen plaats in het middelpunt kan krijgen. Er is gewoon geen ruimte voor hem, maar omdat hij diep van binnen toch graag wil, kan hij de verleiding niet weerstaan om hernieuwde pogingen te doen zijn wereld te herscheppen. Zonder succes en met de nodige verbittering.
In hoofdstuk 13 zien we dan dat hij het in eerste instantie toch probeert. Hij vat de moed op om Lynn een kaart toe te stoppen. De tekst toont opnieuw zijn zachte maar contactgestoorde karakter. Niemand zou met zijn volle verstand in zo'n vroeg stadium zichzelf zo blootgeven. Maar omdat Jack een gevoelsmens is, lijkt er voor hem geen andere keuze. Lynn heeft terecht moeite om de betekenis te duiden, want de afzender heeft daar evengoed moeite mee. De twijfel slaat bij hem toe. Weer een teken dat hij zich met zaken bemoeit waar hij beter ver van uit de buurt kan blijven.
Maar dan zal er nog een hoofdstuk 14 komen, waarin Jack toch weer wat ontspanning zal krijgen en zowaar een mooi initiatief krijgt toegeworpen. Een mooie ontmoeting, die in ieder geval zegt dat er best ruimte zou kunnen zijn. Op z'n minst voor vriendschap...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten