Notities bij H 10

Eigenlijk zou dit hoofdstuk ook 8.2 kunnen zijn in plaats van 10. Even heb ik overwogen om het verhaal van David gewoon in te kapselen in dat hoofdstuk, maar uiteindelijk leek het me beter om een scheiding aan te brengen. Vooral omdat de verhoudingen na het lezen van Jack's werk vrijwel direct veranderd zijn. Er is iets gebeurt. Zij heeft hem daadwerkelijk beter leren kennen. Niet alleen door zijn verhaal, maar ook door de manier waarop hij zijn woorden heeft gevormd. Het meest opvallende is, dat terwijl ik het schreef ik ongemerkt in de tegenwoordige tijd bezig was. Ik heb geen idee waarom ik die tijdswisseling zo onbewust bewust aanbracht. Ik vind de tekst mooier in de tegenwoordige tijd, maar ik heb het toch woordje voor woordje omgewerkt. Op een paar woorden na die ik expres zo heb laten staan. Maar misschien moeten die alsnog ook worden teruggezet.

De aantrekkingskracht tussen de twee hoofdpersonen is onlosmakelijk, maar er is eigenlijk nergens echte vrolijkheid. Nog niet in ieder geval. De melancholie van Zachte Ziel slaat door in het moment. Ze leren elkaar al direct in alle diepte kennen en dat geeft een bepaalde spanning met zich mee die ontroerend en ook een beetje eng is.

Dat is alles wat ik daar op dit moment over kan zeggen. Er is wel meer. Er voelt wel meer tussen de regels, maar ik kan de energie niet opbrengen om me daar dieper in te nestelen. Want er is één groot probleem wanneer je een persoonlijk verhaal vertelt dat niet synchroon loopt met je eigen leven... je moet een gevoel terughalen en er de schoonheid van het moment in terugbrengen, zonder je te laten leiden (of lijden) door het eindresultaat. Dat kost moeite, maar op dit moment ben ik niet ontevreden. Later misschien wel als ik het heb uitgeprint en er met een potlood driftig in ga zitten krassen. Ik kan het me nu nog niet helemaal voorstellen, krassen in mijn ziel, maar het zal ongetwijfeld gaan gebeuren.

En als het af is, volgt de mechanische kant van het verhaal. Op moment van schrijven heb ik dertig onopgemaakte A4-tjes volgetypt. Na bewerken, opmaken en halvering van de paginagrootte, worden dat waarschijnlijk tussen de vijftig en zestig boekpagina's. Dat is al een aardig aantal. En het verhaal moet eigenlijk nog beginnen. Wat ik ermee ga doen als het af is, weet ik nog niet precies. Ik denk er over om het geheel in een ebook te gieten, met als extra's wat van de berichten op dit schrijverslog en wat originele berichten (de tekst die Lynn in hoofdstuk 10 voorleest, heeft bijvoorbeeld in een iets andere vorm op mijn blog gestaan) van de twee blogs die ik hiervoor een tijdje onderhield. Sommige van die teksten zijn al terug te vinden op het andere blog onder het kopje Achtergronden als Jack's Soul. Ze kunnen een soort inzicht geven in de weg die uiteindelijk naar dit werk geleid heeft. Misschien wel mooi. Maar dat is allemaal voor later.

Eerst ga ik me richten op het zoeken naar bezigheden om een paasweekend door te komen. Ik werk niet in de toeristensector zoals Jack, dus ik ben echt vrij en moet officieel het ritme onderbreken. Gelukkig kun je ook werk maken als het er niet is en er zijn nog altijd kleine verplichtingen die de wereld om me heen van mij verlangt. Het is een beetje eng om vier dagen achter elkaar vrij te zijn zonder een heel precieze invulling en eigenlijk helemaal geen leuk vooruitzicht. Zeker na een maand dat ik amper weekenden heb gehad. Veel lezen en schrijven dan maar om de tijd te doden tot Jack's ritme weer de mijne mag zijn.